Arena of Death III

Η μαχη κρατησε ωρα πολυ!
μια εδιναν αυτοι, δεκα ο Χαρος
Ικανοι πολεμιστες απεδειξαν την αξια τους ακομα και στο θανατο
Αλλα απο το Χαρο κανεις δε ξεφευγει
-
'Ο εγωϊσμος ειναι καλος συμαχος αλλα το μυαλο καλος συμβουλος. Τα χερια φερνουν τη νικη και το μυαλο τις σωστες απαντησεις. Για τα διλληματα χρησιμοποιησε το μυαλο σου, για ολα τα αλλα τα χερια σου'----.
..."



" Geheimnistag/2537 IC
Το χαραμα ξεκιναμε για το Καρακ Ντρον. Δεκα αλογα-Εικοσιπεντε αντρες και προμηθειες για τρεις ακομα μερες. Πιθανος ανεφοδιασμος στο Καραζ Στρομγκορλ. Θα ειμαστε εκει πριν τη δυση."



'Man fighting Death'
on the back writes: 'Because I have loved life, I shall have no sorrow to die.' signed 'Amelia Burr'




















The above scripts (including various notes, manuscripts and pictures) were all that found from the still missing trading expedition heading to Karak Dron under the supervision of Sir Joseph Rowntree. We are waiting for evaluation of these documents.

Kaldezeit/02/2537 IC
Borkum, Alderman Crewe Montfort
for Altdorf

OMG IMBA! που τα βρίσκεις τόσα ρητά;

Ωραιο αβαταρ!

Το τελευταιο ειναι πραγματικο! Τα υπολοιπα τα εβγαλα απ'το μυαλο μου

Οι εικονες ειναι επισης επεξεργασμενες απο τον 'υποφαινομενο' (ω ναι! μ'αρεσει αυτη η λεξη!) για να φαινονται παλιες και ταλαιπωρημενες
Η βασικη ιδεα ειναι πως η μονομαχια μεταξυ Νανου και 'Δαιμονα' αναφερεται ως μια απλη ιστορια στα απομειναρια μιας 'χαμενης αποστολης' της Αυτοκρατοριας με σκοπο να συναλλαχθει οικονομικα με τους Νανους της αναφερομενης περιοχης. Αυτο που δεν γνωριζουν, ειναι πως η ιστορια ειναι μια προειδοποιηση για οσους περασουν απο την εγκατελειμενη ορεινη περιοχη της Στρομγκορλ!

Μενουν μονο δυο μαχες για να αναδειχθει ο νικητης της Τριτης Διαδικτυακης(!) Αρενας!! Ποιος θα στεφθει Πρωταθλητης?
Και αυτα ειναι τα καλα νεα ...για μενα!! Party για το 'γεγονος' στο https://greekwargaming.forumgreek.com/forum-f2/topic-t136-705.htm#20462

Με εκπλήσσεις!
thx για το avatar... btw δεν βάζεις κι εσύ ένα ?

Ποιο πρόγραμμα χρησιμοποίησες για τις εικόνες; photoshop?

Το αβαταρ σου ειναι σα βιντεο παρα σαν εικονα... δε μπορω να αναρτησω ολοκληρο το κειμενο της μαχης λογω της εκτασης του και το αβαταρ σε εμενα θα εκανε τα πραγματα χειροτερα

Για τις εικονες χρησιμοποιησα ενα που λεγεται Paint.NET -'Not bad' Ηταν πολυ φωτεινες για να τις χρησιμοποιησω οπως ειναι. Ειναι πολυ καλο γιατι κανει και 'αυξομοιωση' στο μεγεθος επι τοις εκατο, πραγμα που με βοηθησε στις μικρες

Παράθεση :

Με εκπλήσσεις!

Το ξερω. Γενικα μου αρεσει να διαβαζω παραμυθια και να κραταω 'το τελικο συμπερασμα που προκυπτει'. Αν καποιο το βρω ενδιαφερον το αφηγουμαι ολοκληρο και ο Lestat με φωναζει "γιαγια" -τωρα δε το κανω πια
Στη συγκεκριμενη περιπτωση ειναι ολα δικες μου επινοησεις -δεν προκυπτουν απο καπου- εκτος βεβαια απ'το αποφθεγμα της Amelia Burr

lol... paint.net τσαμπέ υποθέτω το βρίσκεις έτσι;

Στο site γραφει: "Paint.NET is free image and photo editing software for computers that run Windows." Τελειο?

Ωραία! εγώ είχα το irfan view αλλά αυτό είναι καλύτερο

iatroblast έγραψε:

Στο site γραφει: "Paint.NET is free image and photo editing software for computers that run Windows." Τελειο?

Mou thumizei xrimata ...

Theloumeeee sunexeiaaa thn Arenas!

εγω παιζω ακομα ?:P lol

https://www.youtube.com/watch?v=w2cFEHM9yMw

Πως θα εκανες μια μαχη βρυκολακα εναντιον δαιμονα/δαιμονικου?
Ειναι δυσκολο να φανταστεις ενα δαιμονα να πολεμα εναν αλλο.. Ισως εκωφαντικοι θορυβοι σε ενα παλιο-παρατημενο αρχοντικο.. Ο βρυκολακας ειναι αυτος που σε παραπεμπει σε γοτθικες επαυλεις, παρατημενες, ενα παλιο μαυρο πιανο διπλα στη μεγαλη πορτα-παραθυρο..με τις μεγαλες λευκες κουρτινες και το φως της νυχτας... Γενικα ειναι επιβλητικες- με τη μεγαλη καγκελοπορτα και την γεματη πρασινο απεριποιητη αυλη που γεμιζει λακουβες με νερο οταν βρεχει ή εχει υγρασια/ομιχλη.. και αν το φεγγαρι στεκεται εκει κοντα ο ρομαντισμος περισσευει. Αλλα ο δαιμονας ειναι δυο πραγματα: ή η λαβα μεσα απο τη γη που σε συνδιασμο με τη πετρα δημιουργουν την αισθηση της ιδιας της κολασης... 'Η κατι πιο τρομακτικο... οπως κατι που βρισκεται στο αδειο διπλανο δωματιο τα μεσανυχτα.. ή μια φευγαλεα σκια στο καθρεφτη σου.. οταν ξυπνας το βραδυ και κοιτας το προσωπο σου αλλα νιωθεις πως κατι σε παρακολουθει.. μια λαθος λεξη και αποκαλυφθηκε μπροστα σου! scary...
Λιγο βαρετο δεν ειναι να γινει η μαχη σε εναν 'ακαθορισστο' 'πνευματικο' κοσμο που ακουγονται αποκοσμοι ηχοι στους παρατημενους διαδρομους με τα μικρα χαριτωμενα μαυρα επιπλα και τη μουντη ισως πρασινη ταπετσαρια με το πολυπλοκο μοτιβο?? Μετα οι τοιχοι κουνιουνται σα να γινεται σεισμος-- τα μικρα ασπρα πορσελανινα βαζα και αγαλματακια/κουκλακια κουνιουνται απο τις 'δονησεις' και πεφτουν στο πατωμα-- ------------------ησυχια----------------- --η κουρτινα στο διπλανο δωματιο με το πιανο κουνηθηκε σα να φυσηξε αερακι, αν και το παραθυρο ειναι κλειστο..--------------------ησυχια---------------
--!!!!!!!ξαφνικα χαλασμος!!!!!!!! τα επιπλα αναποδογυριζουν και κομματια ταπετσαριας σκιζονται σα να τα τραβανε με ορμη απο μεσα αορατα χερια!!!! δυο ολοκληρα λεπτα κραταει η φασαρια, και τοτε αιμα λερωνει τη ταπετσαρια και τους γυμνους τοιχους σα να πεταχτηκε νερο απο κομμενο λαστιχο (δε μου αρεσει να λεω "σαν αιμα απο κομμενο λαιμο")!!!!! Μετα ενα μικρο κιτρινο ομορφο φως φαινεται πισω απο το πιανο....και συντομα ολη η επαυλη τυλιγεται στις φλογες!!!!! Αυτο θα συνεβαινε αν νικουσε ο δαιμονας
Αν βεβαια νικουσε το βαμπιρ....
--!!!!!!!ξαφνικα χαλασμος!!!!!!!! τα επιπλα αναποδογυριζουν και κομματια ταπετσαριας σκιζονται σα να τα τραβανε με ορμη απο μεσα αορατα χερια!!!! δυο ολοκληρα λεπτα κραταει η φασαρια, και τοτε... τα γυαλια ολου του παλιου αρχοντικου σπιτιου γινονται κομματια/θρυψαλλα!! Τζαμια, βιτρινες, γυαλικα ακομα και ποτηρια!! Ολα τα αντικειμενα απο γυαλι καταρρεουν αποτομα!!! Και τοτε μια πυκνη ομιχλη τυλιγει την επαυλη και η ησυχια επανερχεται
Ο δαιμονας ηττηθηκε (εξολοθρευτηκε/κατατροπωθηκε)
Γιατι τα γυαλια να σπανε οταν 'σκοτωθε' ο δαιμονας??
Ειναι αυτο που ειπα: φανταζομαι πως οι δαιμονες ταιριαζουν πιο πολυ στους καθρεπτες...Ο καθρεφτης μου δινει την εντυπωση καμια φορα πως κοιταζω τον εαυτο μου σε μια αλλη διασταση(!!) Οι δαιμονες που ερχονται υποτιθεται απο αλλη διασταση, θα ελεγα πως μοιαζουν να με κοιτανε κρυφα πισω απο τη πολυθρονα που καθρφτιζεται... Με το να σπανε τα γυαλια του σπιτιου οταν σκοτωνεται ο δαιμονας, ειναι σα να καταρρεει ο κοσμος του!! Οσο για την ομιχλη..........δε χρειαζεται εξηγηση...ειναι trademark των βαμπιρ!
Και γιατι ο τοιχος/ταπετσαρια 'πιτσιλιεται' αποτομα απο αιμα στην αντιθετη περιπτωση??
Απλα, τα βαμπιρ ειναι κατι σαν....στοιχεια.....συνιφασμενα με τις ανθρωπινες συνηθειες, οπως αυτη του να εχουν σχεση με αντικειμενα οπως παλια σπιτια...Μια εδρα που να μενουν τελοσπαντων...Οι δαιμονες δεν εχουν 'εδρα' Εμφανιζονται οπουδηποτε... Τα βαμπιρ ομως εχουν μια ιστορια ζωης πισω τους....και φαινεται να νιωθουν πιο ανετα στο δικο τους χωρο ή τουλαχιστον φαινεται να 'νοσταλγουν' πολλα....και αυτα τους δεσμευουν καπου: τα σκοτεινα/ρομαντικα αντικειμενα δινουν 'ταυτοτητα' στα βαμπιρ
Οποτε η ιστορια θα ηταν....
....σκεψου ενα παλιο δωματιο στο δευτερο οροφο του σπιτιου (φανταζομαι πως απο ψηλα τα βαμπιρ επιβλεπουν καλυτερα τη περιοχη. Αλλα αυτος δεν ειναι ο μονος λογος), νυχτα, το φεγγαροφως λουζει το πατωμα του παλιου δωματιου και κανει τις σιλουετες των παλιων μαυρων αντικων/επιπλων να διακρινονται ελαχιστα. Στη γωνια διπλα στη τεραστια πορτα με τις πλουσιες λευκες κουρτινες μια μεγαλη γυναικα, εκλεπτυσμενη, ευγενικη θα καθοταν σε μια μεγαλη πολυθρονα...στη γωνια η σκια ειναι πιο εντονη και αυτο δεν επιτρεπει να φαινεται το προσωπο της καθολου-εντεινει το μυστηριο! Ενας ευγενικος χλωμος (τα βαμπιρ ειναι νεκρα, σωστα? Καποτε ειχε πει καποιος: "γιατι οι γεροι ανθρωποι εχουν ασπρο δερμα? φαινονται σα νεκροι.." Και λεω εγω: αν ειναι ετσι, το βαμπιρ που ζει τοοσα χρονια και ειναι και ηδη νεκρο...πρεπει να ειναι 'ασπρο') νεαρος (γιατι τα βαμπιρ 'δουλευουν' σαν τις ορχιδεες: δελεαζουν το θυμα τους να τους πλησιασει. Επειτα το καθιστουν ανημπορο να αντιδρασει και... ειναι παλια και δοκιμασμενη τεχνικη ;/ ) κοιταζει ηρεμα (τα βαμπιρ ειναι σα φιλοσοφοι μετα απο τοσα χρονια παραμονης τους σε αυτη τη ζωη... περιμενεις να ειναι 'ανησυχα' σα μικρα παιδακια ή σαν ανοητοι? Και υπαρχει κι αλλος λογος: νομιζω ο Καζανοβα ειχε πει καποτε κοιτωντας τα ματια μιας κοπελας πως "μονο οι ανοητοι βαριουνται σε αυτη τη ζωη" Οποτε αν δε βαριεσαι γιατι δεν εισαι ανοητος και βρισκεις χαρα σε οτιδηποτε, ενα βαμπιρ δε βαριεται ποτε επισης για να περιφερεται σα 'σπαστικο' παιδακι. Αλλα και αν αυτα δεν ειναι αρκετα, σκεφτομαι τα ζωα που κυνηγουν: μενουν ακινητα πριν επιτεθουν ή οταν θελουν να εξοικονομησουν πολυτιμη ενεργεια! Ετσι το βαμπιρ που γνωριζει -αλιμονο να μη γνωριζει! εχει επαφη με το πνευματικο κοσμο! Μαλιστα η μεγαλη γυναικα ειναι φαντασμα και αυτη, την οποια εβαλα μονο για να τονισω τη συνδεση των βαμπιρ με το κοσμο των πνευματων αλλα και με τις νοσταλγικες αναμνησεις τους, μια ανθρωπινη ιδιοτητα οπως ειπα πιο πανω- τον ερχομο του δαιμονα (ή εστω τον διαισθανεται οπως τα ζωα υποψιαζομαστε οτι διαισθανονται σεισμους ή βροχη) δε σπαταλαει ενεργεια αλλα περιμενει....(και που να τη σπαταλησει αλλωστε? ειναι αρκετα σοφο για να ξερει πως η καταλληλη στιγμη ειναι αυτη της μαχης).....
Ελεγα λοιπον:
Σκεψου ενα παλιο δωματιο στο δευτερο οροφο του σπιτιου, νυχτα, το φεγγαροφως λουζει το πατωμα του παλιου δωματιου και κανει τις σιλουετες των παλιων μαυρων αντικων/επιπλων να διακρινονται ελαχιστα. Στη γωνια διπλα στη τεραστια πορτα με τις πλουσιες λευκες κουρτινες μια μεγαλη γυναικα, εκλεπτυσμενη, ευγενικη καθεται σε μια μεγαλη πολυθρονα...στη γωνια η σκια ειναι πιο εντονη και αυτο δεν επιτρεπει να φαινεται το προσωπο της... Ενας 'ευγενης' χλωμος νεαρος κοιταζει εξω απο το παραθυρο και φαινεται να απολαμβανει την 'αναλαφρη' συζητηση με τη μεγαλη γυναικα η οποια μολις γυρισει το κεφαλι του εξαφανιζεται απαλα... επειτα η ξυλινη πορτα του δωματιου πισω απο το βαμπιρ ανοιγει και ενα παιχνιδι κουρδιστο μπαινει μεσα. Το βαμπιρ γυριζει αργα/αναλαφρα και το βλεμμα του ακολουθει το παιχνιδι. Ενα παιδακι το ακολουθει απο πισω και το πιανει (δεν εξηγω γιατι παιχνιδι και παιδακι- σορι, κουραστηκα). Επειτα με το παιχνιδι στα χερια του κοντοστεκεται και κοιταζει το βαμπιρ στα ματια. -καμια σχεση- τελικα κοιταζε εξω απο το μεγαλο παραθυρο. Το βαμπιρ που στεκοταν ακριβως μπροστα του ουτε φαινεται να το προσεξε... επειτα εξαφανιζεται καθως περνα τη πορτα... Το παιδακι ΗΤΑΝ το ιδιο το βαμπιρ πριν απο πολυ καιρο-- ολο αυτο ηταν μια αναμνηση του βρυκολακα μας, ομως ουτε ο ιδιος θυμαται τι ηταν αυτο που κοιταξε τοτε προς το παραθυρο......................δινει το αισθημα της 'διαισθησης' απο τοτε..........
Αργοτερα απο κανα-δυο ακομα περιστατικα (σε ενα απο αυτα περιγραφω τα μαυρα δεντρα στην αυλη, που τα σχεδον γυμνα κλαδια τους 'χορευουν' με τον απαλο ανεμο) η μαχη βαμπιρ-δαιμονα θα ξεκινουσε

Α!
Ο ουρανος θα γινεται κοκκινος οπως στη προηγουμενη ιστορια που εγραψα με το Νανο και το Δαιμονα.... ισως δε το προσεξατε..... Ο ουρανος γινεται κοκκινος και καλα, γιατι ο Khorn ειναι κοκκινος και ειναι το χρωμα των δαιμονων, της κολασης, του γρηγορου αρα ξαφνικου/αιφνιδιου! Κοκκινιζει ο ουρανος γιατι ο ουρανος ειναι το 'μερος' που οι περ/τεροι μελλοντολογοι ψαχνουν οραματα του μελλοντος και φυσικα γιατι οχι μονο φαινεται παντου (βολικο) αλλα μου δινει την ατμοσφαιρα της Αποκαλυψης... Η θεικη 'νεμεσις', η θεια τιμωρια κτλ....
Γενικα μου αρεσε να μπλεκω τη μια ιστορια με την αλλη.... δε φανηκε αυτο, αλλα θα αναφερθω καποια στιγμη στο τι σκεφτομουν(!)

Αυτα......

Τελικα θα γραψω αυριο και την αλλη εκδοχη της ιστοριας που θυμιζει πιο πολυ τις 'κλασσικες' man to man μαχες του Warhammer και θα ανακοινωσω τα αποτελεσματα του τελευταιου ημιτελικου....
Ωραια ηταν...
Καλημερα

Πολλες φορες ειχε δει τη Κυρα τελευταια....
"Τι σημασια εχουν ολα αυτα?? Συντομα θα επιστρεψεις στο λακο απο οπου βγηκες" Σφιγγοντας στα χερια του τo κονταρι, ορθωσε με αναιδεια το προσωπο του, κοιταζοντας το επισης αλλοκοτο 'πλασμα' με ενα βλεμμα γεματο οικτο ..που γρηγορα εγινε 'περιπαιχτικη' περιφρονηση...

Ηταν βραδυ και τα δεντρα φαινοταν να στεκονται στο βαθος σα να παρακολουθουν την παραξενη αυτη συναντηση, σχεδον μαυρα και ακινητα κατω απο το ελαχιστο φως των αστεριων....

Στη μεση του μεγαλου ξεφωτου σε μικρη αποσταση απο τον ιδιο, ειχε κανει την εμφανιση του ενα παραξενο μεταλλικο 'πραγμα' σα σιδερενιο βοδι. Εσερνε ενα βωμο με ενα αλλο πλασμα γαντζωμενο πανω του.
To παραξενο πλασμα πανω στο μικρο βωμο που εσερνε το μεταλλικο θηριο, εμοιαζε σα φρενιασμενο ζωο...
Το πηγουνι του ηταν μυτερο και τα δοντια του ηταν τοσο κυρτα που δεν καλυπτονταν απο το στομα του.. εμοιαζε να τα σφιγγει και φαινοντουσαν ολοκαθαρα τα ξεγυμνωμενα του ουλα.. Οι κιτρινες κορες των ματιων του δε διακρινονταν ευκολα και φαινοταν να μην εστιαζουν καπου συγκεκριμενα.. Το δερμα του ηταν κοκκινο σα να ειχε καει απο τον ηλιο, κατα-ιδρωμενο δεν ειχε ιχνος γουνας πανω του...
Αυτο που διακρινοταν ολοκαθαρα ομως ηταν πως ειχε σχεδον ανθρωπομορφα ακρα που το εκαναν να μοιαζει με φρενιασμενη μαιμου... Μια μεγαλη κοκκινη δαιμονικη μαιμου με καμπουριασμενη πλατη που ανεβοκατεβαινε ενω ανεπνεε βαθια και ενα εξωφρενικα μακροστενο διογκωμενο κρανιο απο το υψος των ματιων και πανω που 'εγερνε' προς τα πισω, με δυο μεγαλα κυρτα μαυρα κερατα να το 'στολιζουν' (αν μπορουσε να στολισει κατι την ασχημη μουτσουνα του)

Το γιγαντιαιο τερατουργημα κουνηθηκε λιγο ακομα και αορατος καυτος αερας σαν ηφαιστειο που σκαει εφυγε απο τα πλευρα του κανοντας τη χλοη στο χωμα να ψηθει και να εξατμιστει.

"..."

Το μεταλλικο πραγμα σερνοντας το αρμα τρεχει με ορμη χτυπωντας τα ποδια του στη γη σα να προσπαθει να τη σπασει..





reaper84 bears the Mark of Khorn on his forehead! He is wearing the Obsidian Armour and is mounted on a Chariot dragged by a Juggernaut of Khorn
Lestat is subject to Vampirism and possess Walach's Bloody Hauberg and a truly Infinite Hate for all those stand against him! He is also wielding a Lance but as a true-blooded Mounted knight (on a Barded Nightmare that is) he bears a Shield and a Heavy Armour too
Who of those two is the wise old owl for this duel?

Ο ουρανος ηταν πεντακαθαρος...
Εκανε ελαχιστο κρυο και ανεμος δε φυσουσε καθολου...
Το λευκο φεγγαρι φαινοταν παγωμενο και ενιωθες τη δροσερη ατμοσφαιρα σαν το κλιμα του να αγγιζει στη γη... ή πως εσυ με καποιο τροπο εφτασες μεχρι εκεινο...

Γρηγορα ομως γκριζα συννεφα ερχονται απο κατω του...
Ενω δε φυσαει καθολου, τα συννεφα κυριολεκτικα τρεχουν και το σκεπαζουν σε ελαχιστα δευτερολεπτα.. πως ηταν δυνατο να μη τα προσεξες καθολου......

Το σιδερενιο τερατουργημα σταματησε να κουνιεται.


"------------"
Ενα μακροσυρτο γελιο ακουγεται απο το χλωμο νεαρο πανω στο αλογο...
"Τι συμβαινει? Το εκανα πολυ... βαρετο ισως??!"

κοιτουσε το κοκκινο 'ζωο-αναβατη' με περιφρονηση.. Τα ματια του κυριολεκτικα γελουσαν και μια εκφραση κατανοησης και ικανοποιησης φαινοταν στο προσωπο του
Στο βαθος, η χλοη στις ριζες των μεγαλων δεντρων, φαινοταν μαυρη.

Οταν επεφτε το σκοταδι, το μικρο δασος φορουσε ενα φορεμα απο ονειρα και αστερια. Αλλα κανεις δε τολμουσε να περπατησει μεχρι εκει.
Οταν το δασος στολιζοταν με τα κοσμηματα του ουρανου, οι ανθρωποι ταξιδευαν κατω απο βαριες κουβερτες και απαλα μαξιλαρια.

"Ισως...
Ισως θα επρεπε να ξεκινησουμε εναν.. ιπποτικο αγωνα!
-ναι- Μια μονομαχια που δυο βαρβαροι φωναζουν και σηκωνουν τα ξιφη τους γεματοι ηρωϊσμο.. Εγω θα χτυπω και εσυ θα αμυνεσαι
---εσυ θα χτυπας και εγω θα αποφευγω--
Τι...ΕΞΑΙΡΕΤΗ μονομαχια!!--------------"

Ενα δευτερο μακροσυρτο γελιο ακουστηκε απο τα χειλη του...

"Θα ηταν ΠΟΛΥ ακομψο εκ μερους σου να νομιζεις πως δε ξερω τη καταληξη της.... ευγενους -χωρις καμια ιδιαιτερη χαρη βεβαια-αλλα ΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΣ με ΤΕΡΑΣΤΙΟ ενδιαφερον αργοπορημενης μονομαχιας μας....
Ισως παλι....
-ισως θα επρεπε να ξεκινησουμε τη συναντηση μας στο ευγενες 'φτωχικο' μου....
Μεσα στις πανεμορφες λευκες -ηταν καποτε τουλαχιστον- τεραστιες κουρτινες, εγω με ενα ποτηρι κοκκινο κρασι στο χερι, -ρομαντικη ατμοσφαιρα και βαριεστημενο βλεμμα- εσυ να κραδαινεις το σπαθι σου σερνοντας πισω σου τη κολαση....
Δαιμονας εναντιον Βρυκολακα λοιπον. Τι.... συναρπαστικο σεναριο!!......
Μηπως δε καταλαβαινεις αυτα που σου λεω?? Δεν εχει καμια σημασια..... Βλεπεις..... γρηγορα καταλαβα πως στη πραγματικοτητα η γλωσσα που δημιουργησαμε δε βοηθησε ιδιαιτερα στην επικοινωνια μας...
Μαλλον---- ο καλυτερος ακροατης ειναι ο εαυτος μας! Αυτο...ειναι κατι που εμαθα παλια..δε θυμαμαι-και δεν εχω καμια ορεξη για τετοιες ιστοριες τωρα...
....
ΗΛΙΘΙΟ ΠΡΑΓΜΑ! ΤΙ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ??! ΜΕ ΠΡΟΣΒΑΛΕΙΣ ΥΠΟΚΡΙΝΟΜΕΝΟΣ ΠΩΣ ΔΕ ΞΕΡΩ ΤΗΝ ΕΚΒΑΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΟΜΑΧΙΑΣ??!! ΚΟΙΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΥΛΗ ΜΟΥ ΠΙΣΩ ΣΟΥ!!! ΟΠΟΙΑ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΘΑ ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ..
Εξω απο αυτο τον κηπο με τα μαυρα καγκελα... παντα θα νιωθουν 'καποιον' να παρακολουθει...
-οταν μια βιαστικη σκια περνα μπροστα απ'το φεγγαρι οι ερωτευμενοι θα ριγουν.. οταν θα περνα ξαφνικα μια γατα..
ΟΤΑΝ Ο ΑΕΡΑΣ ΦΥΣΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΦΥΛΛΑ ΝΑ μιλανε..... ..... .....θα ειμαι παντα εδω για αυτους....... ακομα και οταν θα εχω φυγει....
..και ετσι δε θα φυγω ποτε απο εδω...
Τωρα, αν μου επιτρεπεις, θα κλεισω τα ματια οσων θελουν να δουν τη δικη μας στιγμη..."

Μαυρο συννεφο σκεπασε οτιδηποτε πανω απο το εδαφος..
Η πιο σκοτεινη σκια που ειδε ποτε ανθρωπος..
εφερε αποκοσμους ηχους σε ολη τη περιοχη...


Μετα απο λιγη ωρα η μαυρη ομιχλη διαλυθηκε...
Και τα συννεφα αφησαν ξανα το φεγγαρι, να κοιτα ελευθερα τη γη....

:O

This is Kavla ! Imbaness Iatroblast , μπραβο φιλαρακι

Nice!!! Μπραβο για το Intro Iatroblast

"....
Θεε μου..
....
ΚΥΡΙΕ! ΚΥΡΙΕ!"

"Τι συμβαινει δεκανεα??!"

"Βλεπω καπνους στον οριζοντα! Λιγο πιο κοντα απο το Julbah"

"Αδυνατον!... Το φυλακιο Julstreim παραμονευει για οποιαδηποτε κινηση. Αν ειχε συμβει κατι θα το ειχαν δει και η ειδηση θα εφτανε σε εμας πριν φτασει σε αυτους!
.....................
(ψυθιριστα)Τι να σημαινει αυτο?"

Τελευταια τα νεα στην Αυτοκρατορια ηταν ολο και χειροτερα.
Λιγο μετα τον μεγαλο πολεμο με τους πρασινοδερμους, ενα νεο κακο φαινοταν να ξυπνα στον οριζοντα. Πανω απο την Αυτοκρατορια και κατω απο τη Μεγαλη Ερημο, οι αλλοτε 'τσαρλατανοι' βασιλικοι μαγοι, αδιστακτοι σφετεριστες της βασιλικης περιουσιας, εβλεπαν κατι... φαινοταν πως η ανυπαρκτη προφητικη τους ικανοτητα 'ξυπνουσε' απο σκοτεινα οραματα.
Ολοκληρες αυλες ευγενων ειχαν θορυβηθει απο 'Αυτον που θα εφερνε τον Κοσμο στο Εσχατο Τελος'. Οι 'Απελπισμενοι' ζητουσαν σωτηρια στην αυτοτιμωρια και την μαρτυρια, ενοχλωντας τους ευγενεις που ο φοβος ηδη τους ειχε κυριευσει την καρδια.

"Τι ειναι αυτο κυριε?"

"Ο φοβος δεκανεα μου... ο φοβος, εχει ριζωσει στην καρδια μας και σκιαζει το βλεμμα μας.. Κοιταξε και μονος σου"

Ο Captain Elli Ekkehardt ηταν απο τους καλυτερους στρατιωτες-διοικητες που ειχε να επιδειξει η Αυτοκρατορια. Αγαπητος απο τους αντρες του, με βαθιες ουλες στο προσωπο του και ενα κοντο-κομμενο μουσι να καλυπτει το μεγαλο 'περηφανο' σαγονι του. Λεγεται πως ειχε πολεμησει στη Μαχη του Stirland διπλα στον ιδιο τον Αυτοκρατορα(!) και πως δεν καταφερε να δει το Sigmar να πολεμα μαζι τους εκεινη τη μερα, γιατι ενα χτυπημα στο κεφαλι τον ειχε αφησει αναισθητο για μερικες ωρες.

"!! κ-κυριε?"

"Μαλιστα... στο Wurtbad ερχεται συνοδεια απο την εκκλησια του Essen
Οι καπνοι που βλεπεις ειναι απο ενα κινουμενο μνημειο που καιγεται παντα το πανω μερος του, σε ενδειξη σεβασμου του ζωντανου--"

"--υπερλαμπρου πνευματος του Sigmar και της αδιαμφισβητητης θελησης του.
συ-συγγνωμη! δεν ηθελα να σας διακοψω!"

"Οχι! ετσι ειναι...
μην ανησυχεις για σημερα! κανεις δεν εβαλε φωτια στο δασος. Η μερα θα ειναι μαλλον βαρετη" ...και χαμογελασε με ευχαριστηση

Ετσι χαμογελαστοι και αμηχανοι, παρακολουθουσαν τη παραξενη 'γιορτη' υποδοχης. Ή τουλαχιστον μονο το καπνο αυτης...


----------------------------------------------------------------------------

..βιαστικα βηματα ακουγονται στο μεγαλο ησυχο διαδρομο της Διοικητικης Επαυλης του Essen:

"Τι συμβαινει αυτη τη φορα Detlef?"

"ΚΥΡΙΕ! Σας αναφερω πως η θρησκευτικη πομπη του Εssen εφτασε σχεδον στη πυλη μας"

"ΝA ΠAΡEI!..... ΚΑΙ ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΩ?............ αυτοι οι θεοπαλαβοι μουρλαμενοι ειναι καλοι ΜΟΝΟ για να ταϊζουν Ορκς!!"

"... Κυριε? Οδηγιες?"

"Ναι!............. ΚΡΑΤΑ ΤΟ ΠΟΥΛΙ ΣΟΥ ΚΑΙ XOΡΕΨΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΕΞΙΛΕΩΣΗ!! αν αυτος ειναι ο μονος τροπος να μαζεψουν κι αλλους ωστε να φυγουν...." κλεινοντας τα ματια του, εγειρε το κεφαλι του εμπρος κρατησε με την παλαμη του το μετωπο του.

"..."

"Δεν ειναι δυνατον αυτο που συμβαινει... Καλυτερα να ειχα πρασινα ζωα εξω απ'την πορτα μου παρα αυτους τους σαλταρισμενους και τους καραφλους τρελαρες που τους μαζευουν!....
..........
Καλεσε τον Βurkhard και τον Dieter να τους οδηγησουν μακρια απο εδω"

"Ο πατερ Burkhard απουσιαζει στο--"

Ακουγοντας την αρχη της αναφορας του αξιωματικου φυλακης, τον 'καρφωσε' με το πιο παγερο βλεμμα δυσανασχετησης που εχει δει ποτε ανθρωπος
Περιεργος χαρακτηρας και δυστροπος, με αμφισβητουμενες απο πολλους διοικητικες ικανοτητες, ο Evelyn Ewald ηταν ο ευγενης-διοικητης του Julbah για μια δεκαετια
Ευχοταν να ηταν οπουδηποτε αλλου, εκτος απο 'αυτο το αθλιο πρωτογονο μερος που καταδικαστηκε να υπηρετει' οπως ο ιδιος ελεγε.
Ειχε σπουδασει στην επαρχια του Miragliano στα εφηβικα του χρονια Τεχνη και Γλυπτικες Εφαρμογες κατω απο την επιβλεψη του ιδιου του Diamante Coco (!)
Ομως οταν ο πολεμος τον αναγκασε να επιστρεψει στην Αυτοκρατορια, ηξερε πως θα επεστρεφε για παντα.
Και τι δε θα εδινε να επιστρεψει στην ομορφη πολη της Lucia και να συνευρεθει με ανθρωπους που εκτιμουν τις Καλες Τεχνες οπως ο ιδιος.
'Οι ανθρωποι στην Αυτοκρατορια ειναι καλοι να χαιρονται στο διαγωνισμο ρεψιματος και εξαερισμου μετα απο βρωση φασολιων και μπυρας που εγω αποκαλω παχυρευστη αηδια' συνηθιζε να γκρινιαζει μεταξυ γρυλισματος και μουρμουρητου.
Κατα τα αλλα δεν τον συγκινησε ιδιαιτερα ο θανατος του Marius Leitdorf, αν και ο μοναδικος που μοιραζοταν τις ιδιες σχετικα καλλιτεχνικες ανυσηχιες.
Μαλλον 'ζηλευε' τη φημη του Leitdorf ως 'ο πιο στριμμενος-εκκεντρικος Ελεκτορας που υπηρχε ποτε', γιατι δεν εξηγειται αλλιως η επιμονη του στο επιστρατευσει καθε μεσο να του μοιασει εκει που μπορουσε -οχι στο να γινει Ελεκτορας, πραγμα αδυνατο, αλλα...- στο να γινει ο πιο 'αχωνευτος-παραξενος ευγενης'.
Γενικα παντως, ηταν ανθρωπιστης και ευαισθητος ανθρωπος και κατα περιεργο τροπο οι ανθρωποι το αναγνωριζαν..

"Ελεγες κατι?"

"Ο-Οχι κυριε (ξεροκαταπινοντας)
Θα γινει οπως διαταξατε!
ΚYPIE!" και με στρατιωτικη αλλαγη κατευθυνσης προς την κυρια εισοδο κατευθυνθηκε εξω

Οι μακρινες μαρτυρικες λητανιες των παραξενων προσκυνητων που ακουγονταν απο μακρια (μεταξυ θορυβων και ουρλιαχτων) και ο γκριζος καπνος ειχαν ηδη 'πνιξει' ασφυκτικα την ηδη βαρια ατμοσφαιρα της μικρης μεσαιωνικης πολης...

Παράθεση :

ο Evelyn Ewald

Gay όνομα

Κάνε κάνα rpg ρε iatroblast μη χαραμίζεις το storytelling σου μόνο στην arena!

"ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΚΟΛΥΘΗΣΤΕ ΜΕ!"
"NOMIZΩ OTI ΘYMAMAI ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΟΥ DETLEF!!"
Εικοσι αλογα ετρεχαν στα στενα καλντεριμια της πολης. Ο Ewald προσπαθουσε να φτασει απεγνωσμενα την εισοδο της πολης πριν την ακολουθια του Essen.
"ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ!"
"ΔΕ ΣΕ ΑΚΟΥΩ!! ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ!!"
"ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΗ- ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΜΕ ΑΛΛΟ ΔΡΟΜΟ!"
"ΕΙΣΤΕ ΑΧΡΗΣΤΟΙ!!"
Καποιος απο την εφιππη φρουρα αναγνωριζει ενα σιγουρο στενο που κατευθυνεται στην κυριως πυλη: "AΠΟ ΕΔΩ! ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ!"
Το Εssen ειναι αρκετα παλιο για να παραμεινει τοσο μικρη και 'σκοτεινη', ομως τα ψηλολιγνα πετρινα κτιρια που σκεπαζουν τον ουρανο της πολης, μαρτυρουν πως δεν προκειται για νεοσυστατο χωριο. Εξω απο την πολη υπαρχουν διαφοροι μικροι ναοι και πεντε απο αυτους ειναι αφιερωμενοι στον Sigmar. Οι υπολοιποι δε λειτουργουν πια. Η αληθεια βεβαια ειναι πως ουτε οι ναοι του Σιγμαρ λειτουργουν παροτι υπαρχουν δυο ιερεις στην πολη, αλλα αυτο ειναι αλλη ιστορια..
"ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΗΚΩΣΕΙ!!" Η συνοδεια του Ewald φτανει στην πυλη και εκει ο ιδιος, βλεπει με εκπληξη τον Dieter να στεκεται αποχαυνωμενος και να κοιταζει εξω απο αυτη-- "DIETER!!! ΔΕ ΜΕ ΑΚΟΥΣ??! ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΕΔΩ?!!"
"Το.. η εκκλησια του Εσσεν φαινεται να μαζεψε κοσμο..." ο Dieter προσπαθουσε να καταλαβει τι ακριβως συνεβαινε και ειχε μαζευτει αυτος ο ογκος των ζηλωτων που πλησιαζε τα τειχη τους
"ΑΝΑΘΕΜΑ!! Αναθεμα Priest της συμφορας! Παρ'τους--" Ο οχλος ηταν τεραστιος και η απαιτηση να τους απομακρυνει ο Dieter απο την πολη φαινοταν υπερβολικη ακομα και απο τον Ewald
"Kυριε!" ακουγεται δειλα ο Detlef "να διαταξω εκκενωση της αγορας?"
"...."
"Κυριε?"
"Δε ξερω Detlef.." ψιθυρισε προβληματισμενα "..ισως να μην κατευθυνονται προς τα εδω.." το βλεμμα του εχει καρφωθει στο βαθος, αλλα ξερει πως κοροϊδευει τον εαυτο του νομιζοντας πως απομακρυνονται απο αυτους... "Διεταξε εκκενωση....να κλεισει η αγορα και να οδηγηθουν ολοι στα σπιτια τους.."
"Αμεσως!"
"...... Dieter? εισαι σιγουρος οτι δεν ευθυνεσαι εσυ για αυτο?"
"Πως θα μπορουσα να ευθυνομαι εγω? Δε φευγω ποτε απο την πολη."
"Ισως ο Burkhard?"
"Ο Burkhard ειναι στη Nuln απο προχθες το βραδυ αν ολα πηγαν καλα... Καποιος αλλος ανοιξε την εκκλησια -μαλλον του Sistonhan- δε φανταζομαι αλλη μεγαλυτερη, αλλα δε ξερω ποιος... Και τοσο κοσμο?..."
Οι δυο τους και δεκαπεντε ακομα ατομα απο τη συνοδεια του Διοικητηριου παρακολουθουσαν τον οχλο να τους πλησιαζει. Ο αερας φυσουσε προς αυτους και οι καπνοι τους ειχαν σχεδον πνιξει αλλα η μυστηριωδης ακολουθια βρισκοταν ακομα μακρια. Μολις κατευθαναν σαραντα περιπου ακομα ατομα απο τη φρουρα του διοικητηριου. ολοι πεζοι.
"Dieter... ισως αν φερναμε τα κανονια..."
"?!!! Θελετε να ριξετε σε Αυτοκρατορικους?"
"Γιατι οχι? Μαλλον ειναι ζηλωτες.... παλαβωμενοι.... θα κανουν φασαρια στην πολη.... και φανταζομαι πως δεν εχουν καποιον απο τη στρατιωτικη διοικηση μαζι τους..."
"................... δε το εννοειτε..."
"Γιατι οχι?"
"Το Julstreim και το Castivan παρακολουθουν..."
"Θα πουμε οτι τους περασαμε για εισβολεις"
"?!!! ....ειναι αδιανοητο...."
Ο Ewald κοιταζει τον priest και ψιθυριζει με νοημα και ενα βλεμμα βαριεστημαρας: "Τοτε θα στειλω εσενα και μετα θα ριξω. Θα πω οτι δε γυρισες και αυτο κινησε υποψιες--"
"Υποψιες?!"
"Ναι... καλο δε φαινεται?"
Ο Dieter κοιτουσε τρομοκρατημενος τον Ewald: "Ισως αν βγαλουμε τα κανονια... να πετυχει.."
Ο Ewald χαμογελα "Ναι... αυτο δεν ειπα?"
Το χαμογελο του ομως διακοπτεται αποτομα οταν συνηδητοποιει πως ενας εφιππος εχει απομακρυνθει απο το 'ανεπιθημητο' πληθος και πλησιαζει με ταχυτητα την εισοδο της πολης.
"Να παρει.... ΦΡΟΥΡΑ!! ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΕΙΣΒΟΛΕΑ ΠΡΙΝ ΦΤΑΣΕΙ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ!!" και γυριζοντας στον Dieter: "Αν τον ξεφορτωθουμε τωρα, ισως να εχουμε μια ευκαιρια..."
Πεντε αλογα ξεκινουν για να συναντησουν και να 'ξεφορτωθουν΄τον απροσκλητο επισκεπτη. Οπλισμενοι με ξιφη και πιστολια δε θα ειναι δυσκολο να τελειωσουν την αποστολη τους πριν τους παρει ειδηση κανεις....

....

Λιγη ωρα περνα ακομα και ο Διοικητης εχει διαταξει να προσελθει ολο το πυροβολικο. Οι πεντε δεν εχουν επιστρεψει ακομα, αλλα τωρα... να! καποιοι φαινεται να πλησιαζουν!
Ο Ταγματαρχης της Φρουρας παιρνει θεση μπροστα απο τον Διοικητη "ΑΛΤ! ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ---"
"ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ! ΦΕΡΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗ!"
"Δε το πιστευω.." μουρμουρα ο Ewald "...γιατι κανεις δεν κανει αυτο που λεω?"
Οι αντρες τωρα εμπαιναν στα τειχη της πολης και η φρουρα εδωσε αναφορα σε αυτους που περιμεναν. Ο Ewald δεν ειχε ορεξη να δει ποιος ηταν και το βλεμμα του επεσε πανω στον Dieter... Σαστισε! Εδειχνε να εχει χαει το χρωμα του και να κοιτα τρομοκρατημενος προς τη μερια των πεντε καβαλαρηδων που ειχαν επιστρεψει...
"Τι συμβαινει Dieter?" Ψιθυριζει ο Ewald...
Μια αγνωστη φωνη ακουγεται μεταξυ των αλλων της φρουρας:
"Κατευθυνομαστε στο Middenheim... ναι γνωριζω οτι ειναι μακρια αλλα κανουμε εναν ελεγχο εκ μερους της εκκλησιας του Altdorf"
O Ewald παρακολουθει τον Dieter να κατευθυνεται βιαστηκα προς την πολη(!)
"Δεν θα ενοχλησουμε περισσοτερο αλλα θα χρειαστουμε νερο και οσα εφοδια εχετε την καλοσυνη να παρεχετε στους πιστους ακολουθους του Σιγμαρ, οπως ειμαστε ολοι αλλωστε."