Arena of Death III

Παράθεση :

..μόλις είδα το κάστρο από age of empires έλιωσα!

αυτο μου ειπε και ο Arkham!? Δεν ηξερα καν πως ειναι απο παιχνιδι!

Παράθεση :

too much free time lol

αντι να φτιαχνω κι εγω το στρατο μου οπως ολοι, οριστε τι καθομαι και κανω.. --δε το ξανακανω αυτο ποτε! :hbg:




jimbouz αυτο το lance εχει γραμμενο το ονομα σου! δε το γλυτωνεις το killing blow με τιποτα!

Ventouza h elfoy !!
Psit pelati jimbouz 10 fores to idio apotelesma ! o bretonos mou einai skliro karidi gia mia fterou san k sena !!! :P:P


Iatroblast lol apisteuti arena tin diabasa 4 fores k koitaza kathe frame , eliosa sto gelio

Aplaud !!!
ante sinexise me to idio tempo exoume mini anaudoi !

Thelw na dw thn epomenh maxh!!

Mhn kathesai douleue !

Great !!

aaaaaa o laskoulas o elfofagos!!!!!

iatroblast bravo keep up the good work!!!!!!!!

THANK YOU GUYS!!

Βρηκα αυτο το "warhammer" site τυχαια, δεν εχω ιδεα τι ειναι αλλα παραθετω link http://www.rengels.de/warhammer/lists/lizardmen/index.html
Και με την ευκαιρια να πω οτι δε βρισκω το βιβλιο των daemons οποτε περιμενοντας τα στατιστικα κλπ του Herald, θα προχωρησω σε κληρωση για τα ζευγαρια του ημιτελικου!
Great! και τα ζευγαρια ειναι...

Laskoulas εναντιον Arkham και ο Lestat που περιμενει το νικητη...
Καλη τυχη forces of Order :empire3: (good guys ftw!)

Με τη βοηθεια του Reaper (μολις ελαβα τα στατιστικα του Herald) η αρενα θα συνεχιστει και θα τελειωσει κανονικα, μαλλον σε γρηγορους πια ρυθμους.

Παρ'ολ'αυτα ο επομενος αγωνας ειναι μεταξυ Laskoula και Arkham.

Τελικα ποια συμμετοχη θα στεφθει νικητρια και θα αποφυγει το παγερο αγγιγμα του θανατου στο 3ο Online Τουρνουα?

εγω ρε doc ποτε θα παιξω?????

καλα....

εσενα και τον reaper σας εχω ξεχασει!

θα προσπαθησω να ριξω τα ζαρια συντομα




αυριο το μεσημερι θα αναρτησω τον πρωτο ημιτελικο (ο Lestat λεει πως: "θα ειναι η πρωτη arena που θα κρατησει 3 ΜΗΝΕΣ!" whatever )

Πολλες φορες ειχε δει τη Κυρα τελευταια....
..στη λιμνη στο δασος, διπλα στο μεγαλο γερο-πλατανο..

Παντα η λιμνη του εφερνε νοσταλγια.. ενιωθε πως ο πατερας του ηταν κοντα, του χαμογελουσε και οταν φυσουσε ο ανεμος, εκλεινε τα ματια του για να του χαϊδεψει τα μαλλια.

Απο οταν η μητερα του εμαθε τα φρικτα νεα του θανατου του πατερα του, εχασε το μυαλο της.... Εγκατελειψε τον τιτλο της, πηρε το μικρο αγορι και πηγε στο δασος να ζησουν την υπολοιπη ζωη τους. Εκει το αγορι δε θα μαθαινε ποτε για τους ευγενεις και θα ηταν ασφαλες μακρια απο το δρομο της ιπποσυνης -ετσι τουλαχιστον νομιζε...
Οι δυο της κορες δε χρειαζοταν να ζησουν τετοια στερημενη ζωη, τις αφησε στη θεια τους. Εκει θα απολαμβαναν ζωη που θα στερουταν η ιδια.

...

Εχουν περασει πολλα χρονια απο τοτε... τωρα για αλλη μια φορα ειχε καταφυγει στο ερμητηριο του, κοιταζε τη λιμνη και με το κεφαλι του ακουμπισμενο στο κορμο του δεντρου, παρατηρουσε τα γκριζα συννεφα που μαζευονταν...
"θα βρεξει..."
Λιγα δευτερολεπτα μετα, ο ανεμος φυσουσε εντονα και οι πρωτες σταγονες αρχιζαν να πεφτουν..

Βαριεστημενος, πηρε το δρομο της επιστροφης
Πριν απο δεκα χρονια δεν υπηρχε τιποτα στη περιοχη τουλαχιστον μιση μερα δρομο με το αλογο, τωρα ομως ενα μικρο χωριο ειχε αρχισει να δημιουργειται δειλα-δειλα. Δυο-τρεις καλυβες στην αρχη, ενα μαγαζακι για τις αναγκες των αγροτων, ενα μικρο ταβερνακι και λιγες καλυβες ακομα, συντομα ειχε παρει το αυτι του πως θα ανοιγε και ενα χανι για τους περαστικους..

Οι ανθρωποι που ειχαν αναζητησει καταφυγιο εκει ηταν αγροτες και ενα-δυο κυνηγοι που αναζητουσαν καλυτερη τυχη. Καλοι ανθρωποι, ντομπροι με ορεξη για δουλεια. Οι βαθιες ρυτιδες στα προσωπα τους και οι ροζοι στα χερια τους μαρτυρουσαν πως η ζωη δε τους τα εδινε ολα απλοχερα -επρεπε να βαλουν κοπο και θεληση για να κερδισουν το ψωμι τους.
Το σεβοταν πολυ αυτο και τους εβλεπε σαν ηρωες στα ματια του. Αλλα για εκεινους, αυτος ηταν ο πραγματικος ηρωας. Ηταν σαν ο φυλακας-προστατης του μικρου καταυλισμου τους. Ειδικα τελευταια που τα "στοιχεια" ερχονταν στο χωριο και αναστατωναν τα πραματα
Ενα ζευγαρι λυκων αναστατωνε πριν λιγες νυχτες το χωριο τους...τωρα ειχαν εξαφανιστει...
Απλοι ανθρωποι, μυρολατρες και προληπτικοι, πιστευαν σε 'στοιχεια', 'ξωτικα' και 'νεραϊδες' -ειχαν ενα σωρο ιστοριες να σου πουν απο αυτους και τους παππουδες τους για πλασματα που ζουσαν κρυμμενα στο δασος, μεσα στις σκιες, 'πνευματα' και 'πριγιασμες' με σκοπο να σε αποπλανησουν και να σου κλεψουν τη ζωη...

...

"Εεεεεεε! Ειναι κανεις εκει??!"
"Ειναι κανεις εκει??!"
Ο δυνατος ανεμος ειχε κοψει.. σταγονες βροχης επεφταν αραια αλλα ο ουρανος ηταν γκριζος απο τα συννεφα που ειχαν στριμωχτει..
Ανεβαινε το λασπωμενο δρομακι οταν πηρε το αυτι του φωνες απο μακρια

...

"Επιτελους σας βρηκα..."
"?"
"Σας ψαχνουμε εγω και πεντε ακομα...."
"Τι συμβαινει?! Γιατι κλαις??"
"Δε-δε...εχω λαχανιασει... δε μπορω να ανασανω... στην ακρη... στο τελος του δρομου.. ενα............."

...

Αυτα συνεβησαν πριν απο λιγη ωρα. Τωρα ετοιμος, με το σπαθι στο ενα χερι και την περικεφαλαια στο αλλο, ενα χωρικο να κραταει το κονταρι του και εναν αλλο να ακολουθει με το αλογο του, στεκεται ακινητος στη μεση ενος λασπωμενου δρομου, λιγο πιο μακρια απο το χωριο
Στο τελος του δρομου.

"Τι στην οργη ειναι αυτο?" αναρωτιοταν ψιθυριστα και κοιτουσε ανυσηχα για οποιεσδηποτε κινησεις
Τιποτα... Ο μεταλλικος σωρος στεκοταν ακινητος.. Αλλα σωρος δεν ηταν..
Τρια μετρα ψηλο, ενα πραγμα σα σιδερενιο βουνο στεκοταν στο βαθος του λασπωμενου δρομου και εφερνε αναστατωση στους ανθρωπους του χωριου

"Το ειδαν δυο ξυλοκοποι και αμεσως φεραμε εσας... Τι θα κανουμε?"
"Οι υπολοιποι?..."
"Οι γυναικες ειναι τρομαγμενες... κλεισμενες με τα παιδια στον αχυρωνα... ειναι και ο καλογερος-Κορνηλιος εκει... προσευχονται... τι θα κανουμε?"
"-Δε ξερω-... Θα προσευχηθουμε και εμεις.."






























"..."

"Θα πλησιασω"
"Ειναι τεραστιο! Θα ερθουν και αλλοι σε λιγο... ας κανουμε υπομονη... στειλαμε ειδοποιηση στο διπλανο χωριο.. εκει εχουν-"
"...ειναι μιση μερα μακρια... Θα φτασουν βραδυ και θα ερθουν αυριο το χαραμα το γρηγοροτερο!.."

Το τοπιο ηταν σχεδον σκοτεινο.. Ο γκριζος ουρανος και τα σκουρα-πρασινα δεντρα του δασους που κινοντουσαν απο το ελφρυ κρυο αερακι, εδιναν μια φθινοπωρινη-βαρια αισθηση.

"ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ??"
Ενας χωρικος ειχε φτασει διπλα τους, και στεκοταν στην αριστερη πλευρα του δρομου, τεσσερα-πεντε μετρα μακρια απο αυτους
"ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙΙΙ?? ΑΠΟΚΑΛΥΨΟΥ ΣΕ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΩ!! ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ!!"



Λιγες στιγμες πριν, ολα ηταν ηρεμα...
Καθοταν στην ακρη της λιμνης και χαζευε ενα μικρο πρασινο κλειστο ανθος.. η φυση ηταν το στοιχειο του και το σπιτι του αγαπημενου του παραμυθιου- του ξακουστου θρυλου του "Πρασινου Ιπποτη".. συντομα θα ανοιγε και ενα τριανταφυλλο θα αποκαλυπτε τον εαυτο του στον κοσμο... απλα το κοιτουσε να χορευει στο απαλο αερακι..
Τι συνεβη και αλλαξαν ολα ξαφνικα?!

"ΕΤΟΙΜΟΙ!!!??"



"-"
To Hit



To Wound


o χωρικος που φωναξε ετρεχε τωρα μακρια...
καποιοι φαινοταν να τον περιμενουν μακρια στην αλλη ακρη -δε μπορουσες να διακρινεις ποιοι και ποσοι ηταν κρυμμενοι μεσα στα πυκνα φυλλωματα- αλλα τωρα βροχη απο βελη επεσαν αριστερα και δεξια του σιδερενιου πραγματος-

Armour Save



"Τι συμβαινει??!"
"Οι αντρες που μπορουν να πολεμησουν υπερασπιζονται το χωριο"
"τι??!!"

Αρχισε να μυριζει το νωπο απο την υγρασια χωμα και η μυρωδια πλυμμυρισε τη περιοχη
Ηταν πια αργα
Τεσσερις-Πεντε καβαλαρηδες ετρεχαν προς το σιδερενιο τερατουργημα

"ΕΙΣΤΕ ΤΡΕΛΟΙ??! --ΦΕΡΕ ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΜΟΥ!!"





To Hit

οι εφιπποι αντρες -καθε αλλο παρα ιπποτες- μια χουφτα απελπισμενοι χωρικοι, επεσαν με ολη τους την ορμη επανω στον βαθυ-κοκκινο ογκο

εμεινε παγερα ακινητος(!) ενω τον χτυπουσαν με σπαθια και ακοντια
σκονη ειχε σηκωθει γυρω τους απο το τρεξιμο και την κυκλικη κινηση των αλογων γυρω του ενω κομματια λασπης πεταγονταν απο τις οπλες των αλογων

Auto-Hit!

To Wound







το ενα χτυπημα διαδεχοταν τ'αλλο, αλλα αργα πια, ειχαν αντιληφθει πως δε μπορουσαν να κανουν πολλα

Auto-Hit!

To Wound






Armour Save



ο ιπποτης ανεβηκε στο αλογο του και εβαζε τη περικεφαλαια
"δωσε μου την ασπιδα και επεστρεψτε στο χωριο! πρεπει να φυγετε..."


ο ογκος ειχε κινηθει--
δειλα-δειλα... λιγο... προς τα αριστερα...
μεταλλα ακουγονταν καθως τριβοταν το ενα πανω στο αλλο σε καθε μικρη του κινηση

οι 'καβαλαρηδες' δεν προλαβαν να καταλαβουν τι ηχος ηταν αυτος

To Hit



To Wound



Το χερι του ογκου σηκωθηκε:
Με μια αποτομη κινηση εσπασε σα ξεροκλαδο που το παταει ανθρωπος, το λαιμο ενος ατυχου ιππεα. Δε προλαβε να φωναξει τιποτα
Πριν οι υπολοιποι καταλαβουν τι εγινε, γυρισε με ορμη τραβοντας βιαια εναν αλλα απο το σβερκο, αφηνοντας τρια ορφανα και μια χηρα. Αιμα ετρεξε απο το στομα και τα ρουθουνια του και επεσε κατω σαν αψυχο σακι

Εντρομοι γυρισαν τα νωτα τους για να ξεφυγουν. Ο λαιμος που φανηκε απο τη βαση του μεταλλικου ογκου ειχε αποκαλυψει ενα κτηνωδες κεφαλι(?) που ηδη ροκανιζε το κοκκαλο απο το πισω ποδι ενος αλογου. Το αλογο με φρικτα χλιμιντρισματα επεσε κατω και ο αναβατης του επεσε μπρουμυτα στο χωμα.
Κοιταξε πισω και το ειδε να ειναι ακινητο και να μασιεται η κοιλια του απο ενα πελωριο στομα.
Το χωμα που ειχε σηκωθει απο τις οπλες εμπαινε στα ματια του και η απροσμενη πτωση τον εκανε να ζαλιστει στιμιαια. Τα χερια του βουλιαζαν στη λασπη και τα γονατα του γλιστρουσαν σε αυτη

"ΦΥΓΕΤΕ ΑΠΟ ΕΚΕΙ!! ΦΥΓΕΤΕ ΤΩΡΑΑΑ!!!!"

Auto-Break



Γρηγορα στεκοταν στα τεσσερα και το 'τερας' αχορταγο ειχε βυθισει το κεφαλι του στη κοιλια του αλογου. Ακουγε τα σωθικα του να κατασπαραζονται αλλα για καλη του τυχη το 'σαρκοφαγο' τον αγνοουσε. Γυρισε το κεφαλι του προς την αλλη ακρη του δρομου-- οι υπολοιποι εφευγαν

Δεν προλαβε να αντιληφθει πως ηταν αβοηθητος, οταν ενας πονος στη σπονδυλικη του στηλη παραλυσε τα ποδια του και επεσε με το πηγουνι στη λασπη
Κοιταξε πισω και ειδε μια σιδερενια μπαλα με αλυσιδα πεσμενη πανω στη μεση του
Η περικεφαλαια στην κορυφη του ογκου ηταν ακινητη και τον κοιτουσε. Τωρα προσεξε πως ηταν στολισμενη με δυο μεγαλα κερατα και με ενα ανοιγμα σε σχημα Τ στη θεση των ματιων
!
...ομως...
!
ηταν ησυχια!
ο θορυβος απο το μασουλημα του αλογου ειχε σταματησει!!
Το σιδερενιο κεφαλι του τερατος ειχε ανασηκωθει και τον κοιτουσε. Ακινητο.
--
Θυμηθηκε μια γατα που ζουσε στο σπιτι με τους γονεις του. Δεν ηταν δικη τους, αλλα τους επισκεπτοταν συχνα γιατι την ταϊζαν οτι περισσευε απο το λιτο γευμα. Τα κρυα βραδια του χειμωνα, οταν ηταν μικρος, αναβαν τη σομπα με ξυλα που ειχε μαζεψει ο πατερας του απο το δασος και οταν αποκοιμοντουσαν την εβαζε κρυφα μεσα. Επαιρνε ενα κομματι σπαγγο, κρατουσε το σκοινακι και εβαζε την αλλη ακρη του μπροστα της. Εκεινη, πριν κανει μικρες κινησεις για να επιτεθει, στεκοταν τελειως ακινητη και παρατηρουσε με κομμενη ανασα τον κομπο. Οπως παρατηρουσε εκεινον τωρα, αυτο το παραξενο μεγαλο κεφαλι.
Γυρισε το βλεμμα του μπροστα για να μη βλεπει το μεταλλικο κεφαλι που τον πλησιαζε.
Ακουσε θορυβο σα βαρυ πατημα και μετα εναν ακομα. Πριν αρχισει να πονα και να κρυωνει, περιμενε να του ερθουν και αλλες εικονες απο τη ζωη του. Αλλα δεν ερχοταν τιποτα. Ακουγε κοκκαλα να σπανε και αλλοκοτους ηχους. Ξαφνικα δε μπορουσε να αναπνευσει..σκοταδι επεσε και μετα τιποτα



...




"NA ΣΕ ΠΑΡΕΙ ΔΙΑΟΛΕΜΕΝΟ ΠΡΑΓΜΑ!! ΘΑ ΣΕ ΣΤΕΙΛΩ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΗΡΘΕΣ!!"

Το σωμα του ειχε γυρει μπροστα στο αλογο και πηγαινε οσο πιο γρηγορα μπορουσε. Κρατουσε τοσο σφιχτα τη τεραστια λογχη σα να ηταν καρφωμενη στο χερι του
Μισος- μονο μισος τον ειχε κατακλυσει..............
Ετρεχε πανω στο πελωριο μεταλλικο πραγμα.. οταν ακουσε ηχους... ή κατι παρομοιο να βγαινει πνιγμενα απο αυτο...

η φωνη φαινοταν να μιλαει κατευθειαν μεσα στι κεφαλι του..



"ΚΗφηνΕσγυρωΑποΤηβασιλισσΑΤουσΤησλιμΝΗΣ"


ηχος βαθυς, σα φωνη που πνιγεται στο σαλιο της ερχοταν απο το μεταλλικο ογκο

"ΗΗΛγγσβυθιιαΗΗΚΑΝΝηγδκΙ΄ΝΒΗ"

καθε δευτερολεπτο - καθε στιγμη τον εφερνε ολο και πιο κοντα στο στοχο του....

"σφηΚΕΣσγυΡΩΑΠΟτηβασιλΣΣΑΑΗΔιαστΙΚΟΙαδυΝΑΜΟΙΘαπεσΕΙΟΘΕοστουΧαουσσεΕΣΑσ"

Το αλογο εριχνε με ορμη τις οπλες του στο χωμα και οι δρασκελισμοι του το εκαναν να πετα σα βελος στα ματια του παρατηρητη
Κρατουσε το χαλιναρι με το αριστερο χερι και με το σωμα του γερμενο οσο πιο μπροστα μπορουσε, πιεζε να τρεξει σα να εξαρτωταν η ζωη του απο αυτο
Τα ματια του ειχαν βουρκωσει, τα δοντια του πιεζονταν τοσο σφιχτα που ενιωθε οτι θα σπασουν-μαλλον οχι. τιποτα δεν ενιωθε. Τιποτα παρα μονο μισος για αυτο το πραγμα που στεκοταν αδιαφορα ακινητο στην ορμη της επικειμενης επιθεσης του
Πλησιαζε, πλησιαζε και του φαινοταν σαν ονειρο αυτο που συνεβαινε..ειχε σχεδον υπνωτιστει απο τη φωνη που εβγαινε απο το 'πραγμα'
"μελλΙΣΣΕσγυΡΩΑΠΟτηβασιλΣΣΑΑΗΔιαστΙΚΟΙαδυΝΑΜΟΙΘαπεσΕΙΟΘΕοστουΧαουσσεΕΣΑσ"

-Τοτε ξυπνησε αποτομα!-
Ειχε φτασει ακριβως απεναντι του και εβλεπε πια ενα σιδερενιο κεφαλι, δυο χερια, ενα κορμο πανω σε ενα... 'πλασμα'..(?)
Ηταν... 'ανθρωπινο'
Η ακρη της λογχης του φλερταρε μολις μισο μετρο με τη βαρια πλακα της πανοπλιας του-
"ΓΥΡΝΑ ΣΤΗ ΚΟΛΑΣΗ!!!!!!!"





To Hit



To Wound


No Save Available
No Remaining Wounds





Ενας κροτος αντηχησε σε ολο το δασος.
Το χερι που κρατουσε τη λογχη τραβηχτηκε βιαια πισω με τη προσκρουση και τωρα κρατουσε οτι απεμεινε απο αυτη.
Χαμογελασε
Πηρε μια βαθια ανασα γερνοντας το κεφαλι του στιγμιαια προς τα πισω και δακρυα κυλησαν απο τα ματια του
...

Λιγες στιγμες πριν, οσο πλησιαζε τον ανθρωπινο μεταλλικο σωρο, ειδε την ακρη της περικεφαλαιας στο λαιμο του.. και τοτε ηξερε που επρεπε να χτυπησει...

Ειχε σταματησει αρκετα μετρα μακρια απο τον 'σιδερενιο' αντιπαλο του
εβλεπε την ογκωδη πλατη του αλλα δεν κινουταν καθολου πια...ουτε και ακουγε τη περιεργη φωνη. Ησυχια υπηρχε στο δασος...





Εστρεψε αργα το αλογο του, να επιστρεψει στους υπολοιπους, αλλα τοτε.. λιγο πιο πανω απο το δεξι του ωμο.......



το δασος στις ακρες του δρομου...εγερνε...σα να σκυβουν τα δεντρα πανω απο κατι...απο κατι σαν...φως...δε μπορουσε να διακρινει καλα...
μισοκλεισε τα ματια του και μια νεα αγωνια φανηκε στο προσωπο του... τι συνεβαινε?....

εβαλε το χερι του στο προσωπο του με την παλαμη να κοιτα προς το φως....


"...επιτελους..."

"?"

"...ειμaι aπο τον πυργο των aστεριων..."

"?..."

"...θελω να μιλησω στον βaσιλιa σου... το βaσιλιa Λουεν...μια aπειλη ερχεται απο το Βορρa........................."

εισαι επαγγελματιας :thup:

Τρελένομαι να διαβάζω

Sir Engineer Montagu Fenwick holding a Pigeon Bomb outside of Sydow


"Αν πατε λιγο πιο εξω απο το 'Μυλόου' θα ακουσετε για κοντους ανθρωπους που σκαβουν βαθιες στοες στα 'Βουνα της Κορυφης του Κοσμου'. Και ειναι αληθεια. Οσο κατευθυνεσαι Ανατολικα προς την ευρυτερη περιοχη του Αβερλαντ οι ανθρωποι μιλουν για μικροσωμους τραχεις ανθρωπους τους 'ντγουωρφς'. Αξεστοι και με το προσωπο τους να καλυπτεται απο εντονα-παχια φρυδια και πυκνο μουσι, ειναι αξιο αποριας πως αυτα τα 'ανθρωποειδη' πλασματα ανεπτυξαν γραπτο λογο και καποιας μορφης 'πολιτισμο'..."
-Earl Daniel L. Geoffrey about his visit in Heffengen-

"Οι συμμαχιες ειναι αναποφευκτες- ο πολεμος θεμα επιλογης. Επιλεξτε σοφα και θα εχετε παντα επιλογη" -Clifton Writingham-

"...Δεν ηταν καποιος παλιος θεος?,
αποκυημα των παλιων χρονων,
που ενωσε πετρα και σαρκα
...
και τι αν η καρδια μου αποζητα
'ελευθερια'
,πισω θα σκαβω, στη γη βαθια
φυλακη θα σε λεω΄
για μοιρα που στα δικα μου ματια
καλω 'αβασταχτη'..."
-'Walter deGrey' 'memories of the old dwarf'-

-Diplomat Walter De Bolbec of Marienburg- "...Δεν περασε πολυς καιρος απο τοτε που οι σχεσεις των κατοικων της περιοχης της Νουλν συναπτουν δεσμους ισχυρους με τους κατοικους των Βουνων. Καταλαβαινετε πως μια τετοια συνθηκη, θα ικανοποιουσε ολους, στρατιωτικα-πολιτιστικα-οικονομικα και διατηρωντας την πολιτικη σταθεροτητα..."

" Vorgeheim/27/2537 IC
Ειναι πρωί και ο ουρανος περα απο τον ποταμο Οριθ ειναι σκοτεινος. Ακουγεται φασαρια σα δυνατοι ανεμοι να δερνουν με λυσσα το βουνο. Θα σταματησουμε για δυο ωρες και θα περιμενουμε"



"Σιγμαρ εσυ που εισαι προστατης μας
δωσε μας δυναμη αυτες τις στιγμες
για να νικησουμε το κακο
οπως καταποντιζεις τους σκοτεινους αγγελιαφορους"
-traditional pray-

" Vorgeheim/30/2537 IC
Φτασαμε στο πρωτο χωριο. Ολα φαινονται καλα εδω. Ειμαστε χαρουμενοι που βρηκαμε κοινους δεσμους"